Shinsplints

De term shinsplints is geen diagnose maar een verzamelnaam voor een aantal aandoeningen waarbij pijn aan de voorzijde van het scheenbeen het symptoom is. Het logesyndroom, tibiaal stress syndroom en compartimentsyndroom zijn alternatieve benamingen van shin splints. De pijn die bij shin splints aanwezig is kan worden veroorzaakt door problemen met de spieren, het bot, botvlies of de aanhechting van de spier.

Welke diagnosen beschrijft shinsplints?

Botvliesonsteking (Latijn: periostitis)
Dit is een ontsteking van het beenvlies dat de botten bekleedt. Het betreft meestal een overbelasting van de aanhechting van de spier die de voetboog ondersteunt (Latijn: musculus tibialis posterior). Vaak is het gebied dat is aangedaan overbelast geweest door werk of sport. Bij het lichamelijk onderzoek vindt de arts of therapeut drukpijn over het botvlies. Een ontsteking van het botvlies geeft pijn, die erger wordt als het aangedane vlies belast wordt. Botvliesontsteking kan ontstaan door een infectie, meestal is de oorzaak overbelasting.

Compartimentsyndroom of logesyndroom
Dit is een toestand waarin een verhoogde weefseldruk de bloedvoorziening verstoord. Er ontstaat bloedeloosheid (Latijn: ischemie) van desbetreffende spieren. Extreme belasting van ongetrainde sporters, bijvoorbeeld bij lange wandelingen, kan leiden tot een acuut compartimentsyndroom. De toename van spiermassa onder invloed van een trainingsprogramma kan aanleiding geven tot een chronisch compartimentsyndroom. Het merendeel van de patiënten met een chronisch compartimentsyndroom betreft relatief jonge, ervaren mannelijke atleten of voetballers. Bij het compartimentsyndroom treden bij belasting drukkende, stekende of krampachtige pijn en zwelling op. Ten gevolge van een toegenomen spanning in het compartiment, kan de huid glanzend en warm zijn. Passieve spierrekkingspijn is een veel gehoorde klacht. In de meeste gevallen betreft het een aandoening aan het voorste compartiment. De in deze lange, smalle loge gelegen spieren worden intensief bij alle loop en springbewegingen gebruikt.

Spierontsteking (Latijn: myositis)
Spierontsteking is de algemene term om het zwellen van spieren te beschrijven. Om de voet geleidelijk op de grond te laten neerkomen en te laten afwikkelen is bij elke stap veel spieractiviteit nodig. Met name de spiergroep in het voorste compartiment van het onderbeen is vaak betrokken bij het zogenaamde 'voorste compartimentsyndroom'. De spiergroep kan ook afzonderlijk zijn aangedaan ten gevolge van overbelasting, vooral bij heuvellopen of bij druk van buitenaf (bijvoorbeeld door te strakke veters).

Peesontsteking (tendinitis)
Een peesontsteking kan ontstaan door een blessure of overmatige prikkeling; bijvoorbeeld als een bepaalde beweging steeds herhaald wordt of door een plotselinge toename van activiteit. Ook sporters die een te intensief trainingsprogramma volgen, kunnen peesontsteking krijgen. Lichamelijke factoren, zoals een beenlengteverschil of een voetafwijking, kunnen ook een rol spelen bij het ontstaan van peesontsteking. Daarnaast spelen minder stabiele gewrichten of osteoporose soms een rol, vooral bij mensen boven de veertig.

Stress fractuur van het scheenbeen
Een stressfractuur is een gedeeltelijke breuk ten gevolge van overbelasten van het bot. Dit gebeurt wanneer het bot er niet in slaagt zich aan te passen aan de hoeveelheid belasting. Een stressfractuur of vermoeidheidsfractuur kan in het onderbeen zowel in het scheenbeen (Latijn: tibia) als in het kuitbeen (Latijn: fibula) optreden. Ondanks dat een stressfractuur ontstaat ten gevolge van langdurige of ongebruikelijke lokale belasting, komt de aandoening voor zowel bij getrainde lange afstandlopers als bij beginnende recreatieve trimmers. Vrijwel altijd is er toename van de training in de laatste weken. De pijnklachten in het scheenbeen worden in het onderste 2/3e gedeelte aangegeven. De pijnklachten zijn lokaal, zeurend en nemen toe zolang als de belasting gehandhaafd blijft. Bij lichamelijk onderzoek is er drukpijn en soms zwelling. Een röntgenfoto toont meestal pas na enkele weken de fractuur. Een botscan echter kan na 2 á 3 dagen van klachten reeds uitsluitsel geven. Een stressfractuur ontstaat meestal bij sporten waarbij veel gerend of gesprongen wordt. De pijn begint meestal als een doffe pijn tijdens de training en kan in verloop van tijd extremere pijnen veroorzaken gedurende dag en nacht.

Oorzaken

Ieder mens is uniek en heeft een ander lichaam. Ook biomechanisch zitten er (kleine) verschillen tussen ieder individu. Een factor die bijna iedere patiënt met shin splints heeft is overpronatie wat veroorzaakt wordt door doorgezakte voeten, vaak gezien bij platvoeten. Pronatie ontstaat als de voetboog afvlakt tijdens het dragen van het lichaamsgewicht. Een lichte afvlakking is normaal, dat wil zeggen dat een lichte mate van pronatie hoort bij de afwikkeling van de voet. Overpronatie ontstaat als de voetboog teveel afvlakt waardoor de voet naar binnen kantelt. Hierdoor ontstaat een te grote tractie aan de pees van de spier die aan het scheenbeen aanhecht waardoor de shin splints wordt veroorzaakt.

Behandeling

De behandeling is afhankelijk van de onderliggende oorzaak, maar bestaat meestal uit de volgende stappen in chronologische volgorde.

Rust
De eerste stap is het nemen van rust door activiteiten te verminderen. Bijvoorbeeld het verminderen van de sportintensiteit of zitten waar men normaal staat. Simpelweg rusten zorgt vaak voor een vermindering van de meest heftige pijn en laat de acute pijn verminderen.

Koelen met ijs
Het aanbrengen van een ijspack op de pijnlijke plaats kan de symptomen verlichten en de pijn onder controle houden. Het koelen is vooral effectief na een acute verergering van de pijn.

(Sport) inlegzolen
Zolen zijn in veel gevallen de sleutel tot het succesvol behandelen van shin splints. Met zolen die individueel zijn aangemeten aan de hand van de voetstand, kunnen patiënten meestal hun dagelijkse activiteiten en sport weer hervatten zonder pijn.

Ontstekingsremmers
Ontstekingremmers kunnen de pijn en de ontsteking verminderen. Vaak voldoen simpele middelen als aspirine of ibuprofen. Neem hiervoor contact op met uw huisarts. Een risico van het gebruiken van ontstekingsremmers is dat men de pijn van de klacht minder snel zal voelen. Hierdoor neemt de kans toe dat men gaat overbelasten. Pijn is immers een signaal van het lichaam dat het rust nodig heeft!

Oefeningen
Rekoefeningen van de kuiten kunnen er voor zorgen dat de pijn tijdens het lopen afneemt. Neem hiervoor contact op met een specialist.